İbretlik Bir Hikaye: Islak Ekmek Parçaları

Bu Hikayeyi iyi okuyup tüm çevremiz ile lütfen paylaşalım. İbretlik bir dini hikaye ders çıkarılacak çok şey var.

Zeynep Abla diye bir komşumuz ,  aylardır bize sürekli bayat ekmeğiniz olan var mı diyerek sürekli herkesin kapısını çalıyordu. Zeynep abla bu ekmekleri hep cuma günü için saklıyordu. Çünkü bunları önceden ıslatıp cuma günü gelen kuşlara hazırlayıp yem olarak veriyordu. 10 aydır sürekli bu şekilde kuşları besliyordu. Zeynep abla kendi evinde oturmuyordu kiracı olarak ikamet ediyordu.

Zeyneo Anal son zamanlarda baya süzülmüş kilo vermişti. Eskiden neşeli gületyüzlü olan Zeynep abla son zamanlar bayağı üzüntülü bir hal içinde idi. Bir dün annem yaprak sarması yapmıştı, bir tabak daha hazırlayıp komşumuz Zeynep Abla’ya götürmemi söyledi annem.

Zeynep Abla’nın evine yaklaşdım. Kapıya bir kaç kere vurdum. Zeynep abla yaşlı bir ablaydı. Yaşı sanırım 70 üzeriydi.

Kapıyı açması biraz uzun sürdü. Kısık bir sesle kapıya yaklaşıp ; “Kimo?” dedi..

– Ben Komşun Aslı Zeynep teyze” diye yüksek sesle seslendim.

– Duydum kızım duydum açıyorum Aslı kızım” diye seslendi kapının ardından

– Annem yaprak sarması yolladı” diye ekledim.

Tabağı adlı Zeynep Teyze, benim yüzüme uzun uzun bakarak, yutkundu ve

– Allah Ne muradınız varsa versin deyip çok teşekkür etti. Zeynep abla da az sonra zaten yemek yiyeceğini söyledi, madem yaprak sarması getirdin bari şimdi yemeğimi yiyeyim. dedi.

Zeynep Abla’dan boşalan tabağı istedim. Geri götürmem gerekiyordu boşalan tabağı. Bu arada Zeynep abla içeriye tabağı boşaltmaya gitti. Ben de bu arada eve bir bakayım dedim . Yaşadığı oda nedense karanlıktı. Işıkları açtım .

Sehpanın üzerinde bir çanak vardı ve yanında bir şişe su . Ekmekler ıslatılmış şekilde çanakta duruyordu.  Zeynep ablanın sesini duymaya başlayınca hemen geri çekildim. Zeynep abla bana boşalan tabağı verdi. Ben de Allah ısmarladık Zeynep Abla deyip eve döndüm. Ancak nedense kendimi çok mutsuz hissediyordum.
Annem sararmış halimi görünce sordu:

-Ne oldu kızım sana böyle, neden üzgün görünüyorsun’?”-

-Anneme Zeynep ablayı bir çanapa ekmek doğramış ıslatmıştı dedim. Sanırım onları yiyecekti ben yaprak sarmasını götürmeseydim.Annem,

-Hiç böyle birşey olabilir mi Aslı? Zeynep teyze kocasının emekli maaşı var ve gayet iyi. Biz aynı maaşla 4 kişi geçiniyoruz üstelik o tek başına. O çanaktaki ıslak ekmekler kuşlar için hazırlamıştır o. dedi annem

Bu olaydan sonra 1 gün geçti. akşam oldu. Anneme akşam yemekte ne olduğunu sordum. Köfte ve yanında pilav yaptığını söyledi. Birde cacık var kızım dedi.

Artık içimde bir sıkıntı bunu halletmem lazım diye düşünerek anneme anne zeynep ablayada bir tabak köfte pilav götürsek dedim. Annem hergün götürmeye gerek yok kızım dedi. Israr edince tamam kızım götür bakalım dedi.

Zeynep Abla’nın kapısna geldim. Tekrar kapıyı çaldım hafifçe , Zeynep Abla titrek sesi ile yine kapıdaki kim diye sordu. Ben de

-Zeynep abla köfte yapmıştı annem senin içinde getirdim sever misin diye sordum.

-Severim tabi Aslı kızım. Allah’ın verdiği nimetler arasında fark yok pek seçim yapmam dedi.

Ben de bu arada yine boş tabağı istedim. Ve zeynep abla mutfapa geçer geçmez içeri hızlıca merakla girdim. Bir de ne göreyim,

Sehpada yine bir şise su  ekmeklerin konduğu yarısı yenmiş ıslak ekmek çanağı  vardı. Bir de ilginç olanı dün getirdiği yaprak sarmalarından 8 tane bir tabakta duruyordu. Bir anlam veremedim.

Bu sefer zeynep abla tabağı boşaltmış ve kapıya yöneldi, beni kapıda göremeyince içerde olduğumu farketti ve oraya geldi. Beni görünce öyle bir yüz ifadesi ile baktı ki , kızım tamam artık ne soracaksan sor ifadesini yüzünde okudum

• Zeynep abla bu masadaki ıslak ekmekleri sen mi yiyorsun? Hani sen kuşlar için topluyordun diye sordum?

O anda zeynep abla gözyaşlarını tutamadı. Mavi gözleri yaşlarla doldu.  Ama ben nerden bilebilirdim ki üzeleceğini ağlayacağını sadece 14 yaşındaydım 14.

Ağlamaklı sesi ile zeynep teyze anlatmaya başladı:

– Evet ıslak ekmekleri ben yiyordum canım Aslıcığım dedi. Benim 1 oğlum 1 kızım var. Benle birlikte kalmıyorlar. Hepsinin bir işi var Allah’a şükür.  Ancak biri araba biri ev alacakmış. Bana kredi çektirdiler. Sabredin biriktirip dedim ama çok ısrar ettiler. Bende Ana yüreği işte kıramadım. Çektiğim kredinin iki evladıma dağıttım. Elime geçen kocamın emekli maaşından kredi sonrası kalan para sadece kira ve faturalara gidiyor. Yemek için elimde hiç para kalmıyor. Bende kimseden dilenemedim. Bunu söyleyemedim Aslı kızım. Kuşlara dağıtmak için ekmek topladım aylarca. Ve her gece onları yemek zorunda kaldım. Kredi süresi 2 yıl daha var. 2 yıl daha böyle devam edeceğim.

Bunları dinledikten sonra bu sefer benim gözlerim yaşardı. Boşalan tabağı aldım ve uzaklaştım. Bu arada zeynep abla Aslıcığım ne olur kimseye bahsetme diye rica da bulundu.

Uzaklaştım kapıdan..Yolda koşarak ağlamaya başladım hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam ettim.Eve vardığımda gözlerim kan çanağına dönmüştü.

Annem benim bu halime görünce merakla ne oldu diye sordu. Tüm olayları ona da anlattım.
Anne’me şunu dedim ‘Anneceğim ben asla böyle merhametsiz bir evlat olmayacağm’ dedim. annem bana sarıldı hep beraber sarılarak ağladık…
3 ay önce kaybettik Zeynep Ablayı…

Zeynep Teyze hastalanmıştı. Ölmeden önce onu hastane ziyaret ettiğimde

Bana; ” Melek Aslıcığım sen mi geldin? .Allah’a Şükür kredi borçları bitti” dedi.

Ben de “Artık huzurla yaşarsın sıkıntısız günlerde görüşürüz zeynep abla” demiştim.

Zeyneo Abla tüm kredilerini ödemişti. Bu süre zarfında tüm komşular biri öğlen bir sabah biri akşam hep yemek götürdük destek olduk. Kredilerini tamaladı. Ve ölümü kredileri tamaladıktan 3 ay sonra gerçekleşti….

Allah hepimizi hayırlı evlat hayırlı komşular nasip etsin. Lütfen hikayemizi paylaşalım daha çok kişiye ulaşssın diye.