Dünya ve ahiretimizi kurtaracak Efendimizin (sas) Tebük’teki uyarıları!

Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Tebük’te sabahleyin bir hurma ağacına dayanarak hutbe îrâd eylediler. Allâh’a hamd ü senâda bulunduktan sonra şöyle buyurdular:

İnsanların hayırlısı, atının veya devesinin sırtında, ya da iki ayağının üzerinde (piyâde olarak) ölünceye kadar Allâh yolunda cihâd eden (Allâh’ın dînini hidâyet bekleyenlere teblîğ eden)dir!
İnsanların kötüsü de Allâh’ın Kitâbı’nı okuyup ondan hiç faydalanmayan fâsık ve cür’etkâr kimsedir.
İyi biliniz ki, sözlerin en doğrusu, Allâh’ın Kitâbı’dır! Yapışılacak en sağlam kulp, takvâdır!
Dinlerin hayırlısı, İbrâhîm -aleyhisselâm-’ın dîni (İslâm)dır! Sünnetlerin hayırlısı, Muhammed’in sünnetleridir!
Sözlerin şereflisi, zikrullâhtır. Kıssaların güzeli, Kur’ân(da olanlar)dır.[1]
Amellerin hayırlısı, Allâh’ın yapılmasını istediği farzlardır. Amellerin kötüsü, bid’atlerdir.
En güzel yol ve gidişât, Peygamber’in yolu ve gidişâtıdır.
Ölümlerin şereflisi, şehîdliktir.
Körlüğün en kötüsü, doğru yolu bulduktan sonra ondan sapmaktır.
Az olup yeten şey, çok olup meşgûl ederek Allâh’a tâatten alıkoyan şeyden hayırlıdır.
Özür dilemenin kötüsü, ölüm gelip çattığı andakidir.
Pişmanlığın kötüsü, kıyâmet günündekidir.
İnsanların hayırsızı, Cumâ (namazı)na en son gelen ve Allâh’ı kötü bir dille anandır.
Yanlışları en çok olan, dili çok yalan söyleyendir.
Zenginliğin hayırlısı, gönül zenginliğidir.
Azıkların hayırlısı, takvâ azığıdır.
Hikmetin başı, Allâh korkusudur.
Hikmetsiz (söz ve) şiir, İblîs’in işlerindendir.
Hamr (içki), günahların her çeşidini bir araya toplayandır.
(Fâsık) kadınlar, şeytanın tuzaklarıdır.
(Terbiye olmamış) gençlik, delilikten bir bölümdür.
Ribâ (fâiz) kazançların en kötüsüdür.
Yemenin en kötüsü, yetim malı yemektir.
Mesûd kişi, kendinden başkasının hâlinden ibret alandır.
Her biriniz, dört arşın yere (kabre) varır.
Amellerin muhâsebesi ise âhirete kalır.
Amellerde esas olan netîceleridir.
Düşüncelerin kötüsü, yalan-yanlış düşüncelerdir.
Mü’mine sövmek, günahkârlıktır.
Mü’mini öldürmek küfürdür.
Mü’minin etini yemek (gıybetini yapmak) Allâh’ın buyruklarına karşı gelmektir.
Yalan yere Allâh üzerine yemin eden kişi, yalanlanır.
Af taleb eden kişi, Allâh tarafından affolunur.
Kim öfkesini yenerse, Allâh onu mükâfatlandırır.
Uğradığı ziyâna katlanan kişiye, Allâh karşılığını verir.
Allâh, zorluklara katlanan kimsenin ecrini kat kat artırır.
Allâh’a isyân eden kişiyi, Allâh azâba dûçâr eder!
Ey Allâh’ım! Beni ve ümmetimi mağfiret eyle!
Ey Allâh’ım! Beni ve ümmetimi mağfiret eyle!
Ey Allâh’ım! Beni ve ümmetimi mağfiret eyle!
Kendim ve sizin için, Allâh’tan mağfiret taleb ederim!
(Vâkıdî, III, 1016-1017; Ahmed, III, 37; İbn-i Kesîr, el-Bidâye, V, 13-14)

Dipnot:

[1] Kur’ân-ı Kerîm’in üçte birinden fazlası kıssalardan oluşmaktadır. Cenâb-ı Hak, Kur’ân kıssalarının ehemmiyetini bildirerek onlarda beyân edilen hakîkatleri tefekkür etmemizi, gerekli ibretleri almamızı ve bunları kendi hâlimizle mîzân etmemizi emretmektedir. Âyet-i kerîmelerde buyrulur:

نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ اَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَاۤ اَوْحَيْنَاۤ اِلَيْكَ هٰذَا الْقُرْاٰنَ

“(Rasûlüm!) Biz, bu Kur’ân’ı vahyetmekle Sana kıssaların en güzelini anlatıyoruz…” (Yûsuf, 3)

فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

“…Kıssayı anlat; belki düşünürler.” (el-A’râf, 176)

وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ ف۪ي هٰذَا الْقُرْاٰنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ

“And olsun ki Biz, öğüt alsınlar diye bu Kur’ân’da insanlara her türlü misâli verdik. ” (ez-Zümer, 27)