Çok Günah İşliyorum

Ahmet Mekki Efendi “rahmetullahi aleyh”, İstanbul’da yaşadı.
Kabr-i şerifi, Ankara’nın Bağlum nahiyesindedir.

Bir gün huzuruna bir genç gelip arzetti:
– Hocam, çok günah işliyorum. Ne yapayım?

Şefkatle baktı gence:
– O günahları herkesin gözü önünde mi işliyorsun evladım?
– Hayır efendim, gizli işliyorum.

– Neden?
– Başkası görse, utanırım efendim.

– Kimse görmüyor mu seni?
– Hayır efendim, görmüyor.

– Hiç mi kimse görmüyor?
– Hayır efendim. Gizli yapıyorum.

Manalı manalı baktı gence:
– Peki, Allah da mı görmüyor evladım?

Genç şaşırdı:
– Allah mı?
– Evet, Allahü teâlâ.

Gencin benzi kül gibi olmuştu.

Sesi titreyerek sordu:
– O görür, değil mi hocam?
– Tabii ya. Ona gizli mi var evladım?

Genç kızardı, bozardı.
Ve bir “Eyvah!” deyip yere yıkıldı.

Ayıldığında, o günahlara karşı nefret vardı içinde.
Artık istese de yapamazdı o günahları.

Cehenneme girmemenin yolu

Talebesinden biri de, bir gece kendi kendine;
“Yarın gidip, “Cehenneme hiç girmemenin yolu var mı?” diye sorayım hocama” diye düşündü.

O böyle düşünürken çalındı kapısı.
Açtığında hocasını gördü eşikte.

Şaşırdı birden:
– Buyurun hocam.

Büyük veli girdi içeri:
– Bana bir şey mi soracaktın evladım?

Şaşkınlığından kekeledi:
– E, e, evet efendim.

– Peki, sor bakalım.
– Hocam, Cehenneme hiç girmemenin yolu var mı diye soracaktım?

– Var tabii evladım.
– O nedir efendim?

– İmanı ve itikadı, “Ehl-i sünnet alimleri”nin bildirdikleri gibi dosdoğru olmaktır.

– Böyle olanlar hiç mi girmezler Cehenneme?
– Hayır, girseler de “hamam sıcaklığı” kadar bir sıcaklık hissederler ancak.

Genç sordu:
– Bu doğru imanı nereden öğrenebilirim hocam?
– “Ehl-i sünnet alimleri”nden, onlar yoksa kitaplarından, buyurdu.

Ve dönüp gitti.