Savaşta Çocuğunu Arayan Anne

Cenab-ı Hak kullarına karşı çok merhametlidir. O, tıpkı güneş gibi rahmetinin şualarıyla başımızı okşamakta, her hâlimize nigehbân olmakta ve kendisine açılan elleri boş çevirmemektedir.

O (celle celâluh), kuluna kendi anne ve babasından daha şefkatlidir. Allah Rasulü bu hakikati etrafındaki sahabileri- ne şu tabloyu anlatarak bildirmektedir:

Bir savaş sonrası esirler arasında çocuğunu arayan bir kadın, çocuğunu bulmak için sağa sola koşuşturup durmaktadır. Gördüğü her çocuğu alıp bağrına basmak- ta ve eline aldığı çocuğun kendi çocuğu olmadığını gö- rünce, onu da bırakmakta, kendi çocuğunu aramaya koyulmaktadır. O esnada, Allah Rasûlü de bu manzarayı gözyaşları içinde seyretmektedir. Nihayet kadın, çocuğunu bulur ve onu, iliklerine kadar şefkat kesilmiş bir duyuş ve hissedişle bağrına basar.

Allah Rasulü, sahabilerine bu tabloyu gösterir ve şöyle der:

– Şu anneyi görüyor musunuz? O, bağrına bastığı çocuğunu hiç ateşe atar mı?

Sahabiler cevap verir:
– Atmaz ya Rasûlallah!
Bunun üzerine Allah Rasulü şöyle buyurur:
– Allah kullarına karşı o anneden daha merhametlidir.

Kıssadan Hisse

Rabbimiz “Erhamü’r-râhimîn – Merhametlilerin en mer- hametlisi”dir. Biz, herhangi birini anlatırken “Çok şefkatli, çok merhametli” diyebiliriz. Fakat O (celle celâluh), kendisini anlatırken “Erhamü’r-râhimîn – Merhametlilerin en merha- metlisi” (A’râf, 7/151; Yûsuf, 12/64) demektedir. O, kullarına karşı bir annenin evladına karşı olan şefkatinden daha şefkatli ve daha merhametlidir. Öyle ki biz O’na karşı samimî bir şekilde vefalı olduğumuzda, O bizi asla bırakmayacaktır. Duha sûresindeki, “Rabbin seni terk etmedi ve sana darıl- madı.” (Duha, 93/3) âyeti, bu hakikati ifade etmesi bakımın- dan çok mânidardır.

Allah’ın şefkati ve merhameti her zaman gadabının önün- de olmuştur. Bize düşen O’nun kapısının tokmağını çalmaktır. O kapı, kendisine yönelenlere karşı her zaman açıktır.

Ya Rabb! Sen merhametlilerin en merhametlisisin. Merhametini üzerimizden eksik etme. Hususiyle merha- metini, bizleri mükemmel insanlığa yönlendirmen şeklinde tecelli ettir. Âmin!