Dua

Üzüntüyü Gidermek için Okunacak Dua

By hadisdua | 20 Ağustos 2016

ÜZÜNTÜYÜ GİDERMEK İÇİN OKUNAN DUA

Besmele ile başlayarak,

Ebu’d-Derdâ’dan (Radıyallahu Anh) rivayet edildiğine göre, Peygamber Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu: “Kim sabah ve akşam yedi kez şu sözleri söylerse, dünya ve ahiret işlerinden kendisine üzüntü veren şeyleri Allah giderir:

”Hasbiye’llâhu lâ ilahe illâ hüve aleyhi tevekkeltü ve hüve rabbü’l-arşi’l-azîmi.”

(Allah bana kâfidir; O’ndan başka ilâh yoktur. O’na tevekkül ettim; O, büyük Arş’ın Rabbıdır.”

Üzüntü ve Kederden Kurtulmak için Okunacak Dua

Cafer-i Sadık Hazretleri -rahmetullahi aleyh- üzüntü ve kederden kurtulmak için kelime-i tevhide müracaatın önemini Kur’an-ı Kerim’den delillerle gözler önüne seriyor.

Cafer bin Muhammed es-Sadık der ki:

“Dört şeyle imtihan edilip de dört şeyden gafil olanlara şaşarım.

Bir şey hoşuna gittiğinde “Maşaallah ve la kuvvete illa billah” demeyene şaşarım. Allah Teala bu hususta şöyle buyurur: “Bağına girdiğin zaman ‘Maşallah la kuvvete illa billah’ deseydin olmaz mıydı?” (Kehf, 18/19)

Bir kavme muhalefet edip de “Hasbiyallahu ve ni’mel vekil” demeyene şaşarım. Allah Teala buyurur ki: “O kişiler ki insanalar onlara: «Birçok insan sizinle savaşmak için toplandılar, onlardan korkun» denildiği zaman, onların sadece imanını arttırır. Ve derler ki: Hasbunallahu ve ni’mel vekil, böylece onlar kendilerine hiçbir kötülüğün ulamayacağı, Allah katındaki ni’met ve üstünlüklere kavuştular.” (Al-i İmran, 3/173)

Kendisine tuzak kurulup da “Bütün işlerimi Allah’a havale ediyorum. Şüphesiz Allah kulları görendir.” (Mü’min, 40/44) demeyene şaşarım. Allah Teala buyurur ki: “Allah Tela onu (Musa’yı) planladıkları kötülüklerden korudu. Ve Firavun’un aline en kötü azabı getirmiştir.” Mü’min, 40/45)

Başına bir sıkıntı veya hüzün gelip de “La ilahe illa ente subhaneke inni küntü mine’z-zalimin.” (Enbiya, 21/87) demeyene şaşarım. Allah Teala buyurur: “Ona (Hz. Yunus’a) icabet ettik ve onu sıkıntı ve kederden kurtardık. Mü’minleri işte böyle kurtarırız.” (Enbiya, 21/88)”